Het was 2 maart, einde ochtend. Een onbestemd gevoel had de overhand. Dit hele jaar was so far namelijk best wel STOM! Overal was wel iets aan de hand dat niet naar mijn zin ging en bovenal zat ik gewoon niet zo lekker in mijn vel. Welkom bij Update #14 Over hoe ineens mijn motivatie terug was!
Mijn gewicht had daar niet zoveel invloed op. Ondanks de +10 kilo zat ik op die manier wel prima in mijn vel. Natuurlijk baalde ik ervan dat ik dat wéér heb laten gebeuren. En ik heb ook al die tijd geweten dat ik nog niet ‘klaar’ was met dit alles. Motivatie kun je niet altijd afdwingen dus ik heb het ‘m op het wachten gezet. En daar was ie dan, op 2 maart, kwam de motivatie zo uit de lucht vallen. Nu terugkijkend denk ik dat het heeft geholpen dat het niet zo lekker ging allemaal. En het idee dat ik het heft weer ergens mee in eigen handen nam deed me wel goed. Er is namelijk weinig wat je zo onder controle kunt hebben dan wat je zelf in je giechel propt.
Zwemmen
Ondertussen was ik natuurlijk wel lekker aan het zwemmen. Ik train(de) twee keer per week. Één keer is dat 45 minuten zwemtraining + 45 minuten waterpolo training (lievelings). De andere dag is alleen 45 minuten zwemtraining. Maar toen zat ik ineens met een lichamelijk ongemak waardoor ik even 3 (!!) weken het zwembad niet in kon. Ik baalde daar zó erg van! Ik had namelijk net het idee dat het echt beter ging na een paar weken (best veel) conditie training. In mijn hoofd werkt het dan zo dat ik binnen een week niks doen alles kwijt ben qua opgebouwde spieren en conditie. Is natuurlijk helemaal niet zo! Maar goed, welkom ik mijn hoofd. Na 3 weken balen mocht ik weer! In die training was ik voor mijn gevoel niet kapot te krijgen. Vond het wel weer mooi. Ik ben ALTIJD beter na rust. Vroeger toen ik nog fanatiek langebaan schaatsen deed, schaatste ik ook altijd al mijn persoonlijke records in de eind seizoenswedstrijden als het trainingspercentage van 110% naar zo’n 35% ging.
Doei spierballen
En toen ging alles dicht en moesten we thuis blijven. Nu dacht ik wel echt kak, daar gaat alles. Sterkste spierballen die ik ever had, doei, het was leuk jullie gekend te hebben. Thuis sporten heb ik nooit gedaan en ondanks dat weet ik dat ik er een hekel aan heb. Sporten vind ik alleen ‘leuk’ als het voor een groter einddoel is of de sport zelf leuk vind. Zo heb ik bijvoorbeeld zomer na zomer op een racefiets gezeten vroeger. Ik vond het helemaal niks maar alles om harder te kunnen sjezen over het ijs in de winter. Ik ben ook altijd al een waterrat geweest en kreeg vroeger regelmatig van de gymjuf op mijn lazer omdat ik te hard zou gooien (kan ik me nog boos om maken haha).
Je kan je daarmee misschien wel voorstellen hoe super blij ik ben dat ik iets als waterpolo heb gevonden nu. Elke bal die ik keihard in het doel smijt draag ik op aan de gymjuf en gillende meisjes uit mijn klas die niet durfde te vangen (sorry als jij er zo eentje was). Die drie keer per schooljaar dat ik mee mocht doen met de jongens waren echt één groot feest. Bepaalde dingen in sport vind ik dus geweldig! Bestaan er trouwens trefbal toernooien voor volwassenen? Ik zou me gelijk inschrijven. Wie wil er bij mij in het team? Regel wel je eigen vervoer want (mochten we verliezen) zit ik liever alleen jankend in de auto terug naar huis (lees: ik kan zeer slecht tegen mijn verlies). Tussen de regels door kun je wellicht lezen dat ik bloedfanatiek ben en de ‘alles of niks’ mentaliteit is mij ook niet vreemd. Hoewel ik niet zou willen ruilen merk ik dat bloedfanatiek zijn regelmatig niet ik de smaak valt en ik echt alles op alles moet zetten om me een beetje in te houden.
Thuis trainen
Ik heb toch besloten om thuis te gaan sporten. De voornaamste reden: ik wil niet als een baksteen naar de bodem van het zwembad zakken als we eenmaal weer mogen (daar is de motivatie voor het grotere doel weer). Ik nam me voor om bijna dagelijks 30 minuten iets aan kracht te doen. Dat ging prima de eerste week maar ik miste wel iets van cardio om het compleet te maken. Ik bestelde een touwtje spring touw en maakte een nieuw plan. Touwtje – kracht – touwtje – kracht etc etc. Tijdens het springen stond ik voor mijn gevoel uit te rusten en tijdens de kracht training kwam ik weer een beetje op adem. Dit ging best goed en het voelde super voldoenend. Al snel zagen mijn trainingen er zo uit:
5 x 50 x touwtje springen zonder tussen sprong
4 verschillende setjes kracht
5 x 50 x touwtje springen zonder tussen sprong
4 verschillende setjes kracht
5 x 50 x touwtje springen zonder tussen sprong
4 verschillende setjes kracht
5 x 50 x touwtje springen zonder tussen sprong
Uitrollen (foamroller)
Ja hoor, heb ik weer..
Ik wisselde een beetje af. En soms deed ik 3 verschillende setjes. De trainingen duurde tussen de 45 en 60 minuten. De namen van de oefeningen moet ik je schuldig blijven, ik weet er maar een paar. Ik kwam helemaal in de flow en al snel vond ik mezelf niet moe genoeg worden van het touwtje springen dus ging ik naar 4 x 80. Zo tik je dus in ieder geval 1000 sprongen per (trainings)dag aan. De duivel van mijn ‘alles of niks’ mentaliteit zat me natuurlijk al op te wachten. Van de één op de andere dag: PIJN IN MIJN ACHILLESPEES! Ja hoor, ik heb ook weer eens iets gevonden dat ik leuk vind en dat wordt gelijk afgestraft.
Ik ben per direct gestopt met touwtje springen ik weet 100% zeker dat het daarvan komt. Nu ik dit schrijf ga ik al een week zonder touw door het leven. Op het pijnlijke punt zit nu ook een bult. Het is misschien niet mijn achillespees? Ik denk de aanhechting, daar is het gevoelig. En alles met springen gaat niet pijnloos. TÔP! Ik train nu al een week alleen kracht dus. En dat voelt me toch een partij incompleet. Ik moet zeggen dat het vele malen leuker is om op je sporthorloge (die ik ook weer heb afgestoft) te lezen dat je 720 kcals hebt verbrand ipv 315?! Ik vind het in zijn algemeen ook gelijk minder leuk omdat het voor mijn gevoel dus niet compleet is. Juist nu moet ik doorgaan en dan ook maar genoegen nemen met die 30 minuten kracht per keer. Daarbij zou ik toch ook blij moeten zijn. Want alles wat ik extra doe is al meer dan ik ooit had gedacht. Volgens mij heb ik met mezelf ooit afgesproken dat ik alleen thuis ga sporten als ‘nood wetten breekt’. Nood breekt wetten is nu dus volop gaande!
Zoveel ben ik nu kwijt
Ik ben nu 8 weken lekker bezig. En in de eerste 4 (zonder sport) was ik al 6 kilo kwijt. Nu is de status -7.5. Blij mee! Maarrrr mijn geduld wordt weer zeer op de proef gesteld. Sinds ik dus ben gaan sporten gaat het allemaal niet zo hard meer terwijl ik weet dat ik goed bezig ben. Ik denk dat iedereen die weleens (succesvol) is afgevallen dit herkend. In verhouding is het -6 in 4 weken en -1,5 in 4 weken. Spieren zijn zwaarder dan vet blablabla. Ik weet het, ik ben gewoon ongeduldig. Er is alleen niks fijners dan door je gevoel (en eventuele weegschaal) keiharde bevestiging te krijgen. Ik ben ook vanaf het begin weer gaan meten en als je die statistieken bekijk gaat het gewoon allemaal heel lekker en moet ik blij en tevreden zijn. Bovenal ben ik dat met mijn motivatie, die nog net zo sterk is als maandag 2 maart. Hopelijk zijn we nog lang vriendjes!
Zo werkt quarantaine in je voordeel:
Als ik deze motivatie niet (op tijd) had gekregen zou ik in deze quarantaine (ook) zitten eten als een gek. De ‘quarantaine kilo’s’ zijn inmiddels een begrip en ik kan me dat zo goed voorstellen. Ik heb het juist de andere kant op weten te buigen. Wat maakt afvallen in deze tijden van leven vaak lastig? Juist, etentjes en spontane borrels/avonden in de kroeg (vind ik dan). En wat hebben we nu (bijna) niet? Precies dat! Als ik thuis ben kan ik altijd heel goed op mijn eten letten maar de spontane dingen daarbuiten gooien weleens roet in het eten. Want gezellig genieten moet je ook gewoon doen. Maar ik merk nu dat ik het heerlijk vind dat er in die zin geen ‘ruis’ is en ik er voor nu even dankbaar gebruik van maak dat we thuis moeten zitten.
Het is al bijna 3 jaar geleden dat ik met Intermittent Fasting begon. Ik ben altijd blijven eten wat ik wil, heb mezelf nooit iets verboden. Ik heb alleen een beetje aangepast wanneer ik het eet en hoe de rest van mijn dag eruit ziet. Taart, mayo, friet en bitterballen eet ik nog steeds regelmatig en heb ik al die jaren ook gegeten. Voor mij voelt IF niet als diëten maar echt als een hulpmiddel om minder te eten. Hieronder link ik nog eventjes mijn artikelen die ik schreef waarin in jullie vragen beantwoorde (alleen uit ervaring):
- Intermittent fasting, mijn antwoorden op jullie vragen!
- Veel gestelde vragen over intermittent fasting deel 2!
- Veel gestelde vragen over intermittent fasting deel 3!
Wil je nog meer lezen? Klik dan even op deze link. Hier staan alle (zo’n 17 stuks) artikelen onder elkaar.
Tot zover mijn update. Hij was een beetje anders dan voorgaande maar ik vond dit heerlijk om zo te schrijven. Mocht je nog vragen of opmerkingen hebben? Laat het hieronder weten, stuur mij een mail of slide in mijn Instagram DM!
