Het is alweer 2,5 maand geleden dat ik de laatste update schreef over mijn afval avontuur. Ik weet nog precies hoe ik mij toen voelde en hoe ik erin stond. Ik was volop blij want ik was echt lekker bezig. – 25,5 Kilo en een heerlijke vakantie naar Italië in het vooruitzicht. Intens genieten en daarna verder met knallen om die – 30 kilo aan te tikken. Dat was het plan, het liep niet fout maar wel een beetje anders. Ik vertel je er meer over in afval update #11 Mentale groei maar geen kilo minder!
Na deze heerlijke vakantie was ik zo’n 3,5 kilo zwaarder. Shit happens, ik had extreem genoten en dat was het waard. Ik zou nu immers weer gaan knallen voor die laatste kilo’s. Dat ging dus even mooi niet volgens plan. Ik had nog lang de vakantie feelings in mijn hoofd en at veel teveel ijsjes en lekker maar niet heel erg gezond eten. Ik kwam totaal niet terug in de flow waar ik zo naar uit keek. Met vlagen ging het weer wat beter en met nog meer vlagen niet. Lang verhaal kort die vakantie kilo’s zitten er 2 maanden later (dus nu) nog steeds zo goed als allemaal aan. Ik vond dat een korte tijd echt heel vervelend maar ik merkte ook dat er mentaal iets aan het gebeuren was. Ik ging meer stil staan bij het feit dat er al zoveel af is. Ik ging mij afvragen wanneer het punt komt dat je niet alleen nog maar blij wordt van het afvallen zelf maar ook echt, echt blij bent met het resultaat. Ik lag ineens best zelfverzekerd in badpak op het strand. Ik sprintte met alles flubber de blubber naar zee en dacht ja joh dit heeft ‘iedereen’ niemand die hier raar van opkijkt dus gewoon doorrennen.
Waarom?
Waar komt dit vandaan? Goede vraag! Ik denk dat de grote media aandacht voor ‘Body Positivity’ een rol heeft gespeeld. Maar ook het niet voor de rest van mijn leven bezig willen zijn met afvallen. En het toch blij willen en moeten zijn met je eigen lijf, want hee je hebt er maar één en daar moet je lang mee doen. En, voordat ik het vergeet. De intense hoeveelheid lieve, persoonlijke en oprechte berichten die ik van jullie afgelopen jaar heb ontvangen. Van ‘kom op Eef je kan het‘ tot ‘wauw, je hebt mij zo geïnspireerd‘ en van ‘Eef, wees trots op jezelf” tot aan ‘bedankt voor je motiverende praatjes, dit had ik echt even nodig‘! Als klapper op de vuurpijl stuurde mijn moeder een foto van mij die ze 2 zomers geleden maakte. Om nog maar even aan te tonen hoe goed ik bezig ben. Ik was in shock! Een foto als deze doet mij nu veel meer dan toen ik nog dat gewicht had. Zeker als ik er een recente foto naast zet!
Maar dan heb je ook nog een andere factor waar ik eens over ben gaan nadenken. Er zijn nog zoveel mensen die in mijn ogen een droomlichaam hebben en ook nog 100 dingen te klagen hebben. Dus waar houdt het eigenlijk op? Ik denk nergens, dus je kunt maar beter zo snel mogelijk beginnen (als je dat niet al doet) met jezelf leuk en mooi te vinden. Met dat laatste ben ik nog in strijd trouwens. Working on it! Jeetje zeg, als je 1,5 jaar geleden had gezegd dat ik dit nu zo zou schrijven had ik je echt uitgelachen.
Ik, een inspiratiebron?
Blijkbaar dus wel. Hier heb ik vooraf echt nooit bij stilgestaan. Toen ik in mei 2017 hieraan begon en besloot dit allemaal met jullie te delen was het laatste waar ik aan dacht ‘ik ga dit doen om mensen te inspireren’. Ik dacht vooral dit is voor mij een goede stok achter de deur. En ik dacht waarom niet? Want ik heb echt 0,0 moeite om open en eerlijk te zijn over dit onderwerp. Ik zette mijn eerste blog hierover online met de titel ‘Ik probeer iets nieuws, hopelijk werkt dit voor mij‘. Mijn site ontplofte en ik wist niet wat mij overkwam. Zoveel reacties en succeswensen. Dit bleef aanhouden bij elke update die online kwam. Afgelopen week plaatse ik een foto op mijn Instagram en dit liep echt totaal uit de hand (in goede zin). Mijn inbox stroomde vol en mijn hart overstroomde van liefde. Ik denk dat ik een avond 4 uur lang non stop berichten heb beantwoord. Iedereen wilde ik per se iets terugsturen! <3
Wanneer ben je slank?
Deze vraag heb ik ook een aantal keer gekregen. Ik vind het best een moeilijke omdat hier zoveel dingen een rol in spelen! En omdat ook iedereen daar een andere kijk op heeft. Zijn jullie klaar voor het meest onsamenhangende stukje tekst van dit artikel? Komt ie: Uitspraken als ‘wat zie je er slank uit’ vind ik mega lief maar ik voel het 9 van de 10 keer nog niet helemaal zo. Ik ben groot en lang (1,86) en ik kan kan sinds kort weer kleding shoppen in de ‘reguliere’ winkels. Daarvoor paste ik echt weinig tot niets en moest ik altijd naar de grote maten. Ook moet er nog zo’n kilo of 12 af wil ik een gezond BMI bereiken. Ik weet het, het is een richtlijn en ik focus mij er niet teveel op maar het speelt toch een rol. Dan kan het ook nog heel veel invloed hebben door wat je aan hebt. Met een hoge strakke broek tot in je taille kun je er optisch al zo 5 kilo afkrijgen ten opzichte van bijvoorbeeld een recht model jurkje. Terwijl een jurk met taille ook weer wonderen kan doen. Enfin, ik stop want dit is zo’n breed gebied. Er zijn dagen dat ik mij slank voel en denk yeah, andere dagen is dit minder en denk ik dit is prima zo. Er zijn ook nog dagen zat dat ik denk blehh ik heb nog zo’n lange weg te gaan. Deze dagen worden wel steeds minder gelukkig.
Plan de campagne!
Wat nu? De afgelopen maanden zit ik dus nog steeds vol met motivatie maar is mijn wilskracht niet wat het eerder wel is geweest. Dit is op zich prima en heb ik even gelaten voor wat het was. Dat kan ook goed helpen om weer naar een periode toe te gaan om vet hard je best te doen (vind ik dan). Dit is ook nu wat mijn plan is! Stabiel blijven (qua gewicht) tot einde augustus en dan gaan voor die laatste kilo’s. Ik weet precies wat ik daarvoor wel en niet moet doen en daar ben ik nu alweer naar toe aan het leven. In september begint ook het zwemseizoen weer en daar kijk ik mega naar uit want ik doe momenteel niet heel veel aan lichaamsbeweging. Ik heb echt veel plezier gevonden daarin!
Tot slot
Ik vind deze gaande verandering echt heel erg fijn! Het heeft tijd nodig en ik ben er nog niet. Maar als ik het kan kan jij dit ook! Je wil niet weten hoe vaak ik voorheen succesverhalen van andere heb gelezen en heb gedacht, mennnn ik wil dit ook maar het gaat mij toch nooit lukken. De knop ging om, mijn discipline was sky high (en gaat het hopelijk weer helemaal worden ook). Het maakt blij en gelukkig om dingen te behalen die je graag wilt behalen en daar ben ik nu meer dan ooit mee bezig. En daar spelen jullie ook een grote rol in!
Mega mega mega bedankt en dikke liefs,
Eef
Hoi Eef, ik volg je al een poosje en was erg verrast om te lezen dat je 1.86 bent! Ik ben 1.88 en een aantal jaren geleden ‘anders’ gaan eten en meer gaan bewegen. Inmiddels zit ik onderaan de bmi grens, soms schiet ik er zelfs wel eens onder. Dit is NIET fijn! Ik zie aan de foto’s dat jij er prachtig uitzien, dus ik zeg: laten zo! Lekker bewegen, normaal eten en trots zijn op jezelf! Groet, Nicolet
Dankjewel Nicolet! Maak je geen zorgen ik heb echt nog wat overgewicht te gaan. Dit laat ik inderdaad niet full focus zien maar het is er echt. Ik zie BMI niet als een doel maar wel als richtlijn iets meer die kant op te gaan. Groet, Eef
Hoi Eef, ik volg je op Insta want oud-Leidenaar (als ik steeds wat Leiden zie op je foto’s voel ik zoveel hartjes) en eet-liefhebber. Met interesse heb ik je afval-updates ge-binge-read. Mijn BMI zit boven de 30, en dat wil ik veranderen. Ben begonnen met tweewekelijks sporten, en nu wil ik gaan IF’fen. Om redenen die jij ook aangeeft. Maarrr, ik ben bang dat ik in de uren dat ik wel mag eten (11u-19u) ik ga ‘inhalen’ of ga ‘gunnen’. “Ik eet nu lekker chocolade, ook al hoef ik eigenlijk geeneens, maar vanavond bij de koffie mag het niet.” “Ik neem voor de zekerheid 2 borden avondeten want ik moet weer 16 uur wachten.” Mijn vraag: was jij van tevoren ook bang voor inhaal-acties en zo ja, hoe erg bewaarheid werd die angst? En vraag 2: had jij tijdens de menstruatiedagen meer moeite/ander beleid? (Als het te persoonlijke vragen zijn, negeer me dan gerust…) Supertof wat je bereikt hebt!!
Hi Else,
Bedankt voor je reactie! Ik snap je vraagstuk helemaal.
Ik was er niet heel bang voor maar had mij vooraf wel bedacht dat dit een rol zou kunnen gaan spelen.
Dat viel me alles mee. Als je goed begint en er gaat snel iets vanaf kom je vaak in zo’n goede flow.
En dan gaat je hoofd vaak van ‘yes ik ben lekker bezig ik ga zo door’.
Ik heb zo weinig honger gehad in de avonden dat ik nooit heb gedacht ik moet nu extra eten want ik moet nog zo lang zonder. Dus als je dat net zo snel ervaart als ik dan weet je dat het helemaal niet nodig is om extra te eten.
Neem dat stukje chocolade als toetje bijvoorbeeld. Dan eet je het toch, geniet je ervan en is het uit je hoofd.
Kortom ik zou er niet te bang voor zijn. Afvallen gaat niet vanzelf dus je moet het soms ook laten staan. Die balans moet je vooral in het begin gaan vinden.
En antwoord op je tweede vraag. Ik word daar vrij weinig door beïnvloed op eet/honger/graas gebied dus daar kan ik niet zoveel over zeggen.
Succes en ik hoop dat het je ook gaat bevallen!
Hoi Eef,
Ik heb je blogs gelezen of IF. Hoe doe je dat als je een gepland avondje uit eten hebt staan.
Bij ons beginnen die avondjes om 20u en duren tot 23:30 u met eten enzo. Schuif jij dan je gehele eten naar dat tijdstip? Dat lijkt me niet te doen als je al om 08:00u op bent? Ben benieuwd naar jou ervaring, en misschien heb je nog tips!?
XO
Hi Anne,
Eerst verschoof ik de tijd meestal. Nu zie ik het meer als een uitzondering en eet ik gewoon rond een uur of 13 iets.
Daar zijn geen regels voor in mijn ogen. Doen wat goed voelt! Dat was bij mij dus eerste verschuiven en er nu gewoon van genieten ongeacht de tijd dat je die dag bent begonnen met eten.
Succes! 🙂